Ημέρες Φεστιβάλ. Εισιτήρια στο χέρι και κουβέντα στο φουαγιέ του παλιού κινηματογράφου. Διαπιστεύσεις κρεμασμένες στο λαιμό φτιάχνουν έναν κατάλογο ταξιδιωτών που προτιμούν να ξοδέψουν το σούρουπο της πόλης μέσα σε μια αίθουσα. Οι πρώτες μέρες του χειμώνα είναι εδώ κι οι θεατές ανυπομονούν να βγάλουν τα κασκόλ τους και να βυθιστούν στα καθίσματα. Τα φώτα σβήνουν.

Οι ταινίες μικρού μήκους παρουσιάζουν στον περιορισμένο χρόνο τους μια φευγαλέα ερμηνεία του κόσμου. Οι πιο σύντομες απ’ αυτές μοιάζουν με κινηματογραφικές καρτ-ποστάλ και μολονότι ο παραλήπτης τους είναι πάντα ο θεατής, στην πραγματικότητα στέλνουν ένα επιπλέον μήνυμα: τα θέματα που μας απασχολούν μπορούν καμιά φορά να επεξηγηθούν με μια ανάσα. Ταινίες που παρασέρνουν και ταινίες αδιάφορες, κερδίζουν όλες ανεξαιρέτως το χειροκρότημα. Χειροκροτάει κανείς πάντοτε στο σκοτάδι όταν αυτό κουβαλάει μέσα του πολύχρωμες εικόνες.