Κυριακή στο Mauerpark

Συνήθειες της Κυριακής. Παζάρι στο Mauerpark. Πάγκοι που στήνονται από νωρίς το πρωί και φιλοξενούν παλιά αντικείμενα. Οι πρώτοι κάτοχοι των αντικειμένων ίσως να μη ζουν πια. Φωτιστικά, σερβίτσια κι έπιπλα. Πόμολα, βιβλία, ρούχα και ποδήλατα. Αντικείμενα που δε φοβούνται να δείξουν την ηλικία τους περιμένουν στωικά τον επόμενο που θα θελήσει να παζαρέψει την τιμή τους.

Κάθε γειτονιά έχει τη δική της υπαίθρια αγορά. Εκατοντάδες άνθρωποι συνωστίζονται εκεί. Σχεδόν κάθε βερολινέζικο σπίτι έχει ένα αντικείμενο από αυτά τα παζάρια. Η πόλη μοιάζει να ανανεώνει τη διακόσμησή της μέσα από τη διαρκή κινητικότητα των παλιών αντικειμένων. Μπροστά στην επέλαση του Ikea, αυτά τα αντικείμενα χρωματίζουν οικιακές γωνιές με πινελιές άλλων εποχών. Είναι αναμφίβολα ένας τρόπος ώστε τα σπίτια να διαφέρουν και να μη μοιάζουν με διαφημίσεις ιλουστρασιόν καταλόγων.

Στην άκρη του παζαριού του Mauerpark, που είναι το πιο ονομαστό, κάποιος πουλάει τέσσερα καθίσματα κινηματογράφου. Το γαλάζιο τους ύφασμα είναι φθαρμένο. Υποψιάζεται κανείς την αμηχανία των καθισμάτων: δεν είναι η πρώτη φορά που οι θέσεις τους είναι άδειες, είναι όμως η πρώτη που οι θεατές είναι στραμμένοι επίμονα προς αυτά κι όχι προς την οθόνη και τα παρατηρούν σαν να βλέπουν πάνω τους ταινία.

Εικόνες απ’ το Mauerpark.