Σαββατοκύριακο στις όχθες μιας λίμνης. Ήλιος και κύκνοι μπροστά απ’ το νερό. Ψιλόλιγνα δέντρα που κρύβουν το φως και μια ασθενική ομίχλη που θαμπώνει το τοπίο. Τριάντα χιλιόμετρα με το ποδήλατο μέσα στο δάσος. Ψηλά, ανάμεσα στις συστάδες, μια φέτα ουρανού: το μόνο ξέφωτο βρίσκεται πάνω απ’ το κεφάλι.

  Άνθρωποι ξεπροβάλλουν σαν ξωτικά στις στροφές του χωμάτινου μονοπατιού. Ποδηλάτες και πεζοπόροι χαιρετιούνται όταν οι δρόμοι τους διασταυρώνονται: “Guten Tag”. Ένας σύντομος χαιρετισμός μέσα από δυο κουβέντες που σπάνε τη μοναξιά. Όσα δε λένε οι λέξεις, τ’ αποτυπώνουν οι εκφράσεις του προσώπου: τα δειλά χαμόγελα τη στιγμή της συνάντησης γίνονται μια εικόνα της άνοιξης.

  Προβλήτες που εκτείνονται πενήντα μέτρα στο νερό. Προχωράει κανείς νομίζοντας πως θα διασχίσει ολόκληρη τη λίμνη. Στην άκρη της προβλήτας, άνθρωποι που στέκονται ακίνητοι κι αγναντεύουν τα μικρά σπίτια στην απέναντι όχθη ή τις βάρκες που αρμενίζουν νωχελικά. Χέρια στις τσέπες, χέρια που κρατούν τσιγάρο, χέρια που κρατούν άλλα χέρια. Απέναντι στο φως, ένας απολογισμός της εποχής που πέρασε και μια σύντομη εικασία για τους καιρούς που έρχονται.