Η χρονιά που θέλουμε να ξεχάσουμε φτάνει στο τέλος της. Δέκα polaroid χωρίς καμία διάθεση αποχαιρετισμού.
Ένας σύντομος απολογισμός της χρονιάς που φεύγει μέσα από ταξίδια.
“Ακόμα όμως κι η δυστοπική εικόνα της κεντρικής οδού δεν μπορεί να συγκριθεί μ’ αυτό που αποπνέουν τα σκοτεινά τελεφερίκ.”
Επίσκεψη με την Wizz Air στην Λβιβ, μια πόλη στο βορρά της Ουκρανίας. Το ιστορικό κέντρο, οι άνθρωποι και τα όνειρά τους.
Στην ανεμοδαρμένη παραλία Λανζερόν, γυναίκες με πορσελάνινες γάμπες σταυρώνουν τα χέρια στο στήθος και κοιτούν τους σκακιστές. Εδώ, σ’ αυτά τα τραπέζια πάνω στην άμμο, οι απάτριδες διηγούνται άλλοτε ιστορίες της εξορίας κι άλλοτε αναμνήσεις από βασίλεια ...
Wizz Air: Mια εταιρεία που δεν έχει πολλά να ζηλέψει από τις παραδοσιακές αεροπορικές εταιρείες.
Ένα τανκ κλείνει οριζόντια το δρόμο, οπλισμένοι στρατιώτες με ύφος σοβαρό στέκονται ακίνητοι και γύρω τους δυο άγρια σκυλιά γαβγίζουν.
Η είσοδος στην πόλη είναι στην πραγματικότητα ένα πέρασμα μέσα από συστάδες εργατικών πολυκατοικιών. Αποτρόπαια κτήρια με περισσότερους από είκοσι ορόφους εκτείνονται για εκατοντάδες μέτρα εκατέρωθεν της φαρδιάς λεωφόρου.
Καμιά φορά οι λέξεις λιγοστεύουν και τη θέση τους παίρνουν οι εικόνες.